نقد و بررسی فیلم جهان با من برقص
خلاصه داستان:
جهانگیر ( علی مصفا ) پس از اینکه متوجه می شود بزودی از دنیا خواهد رفت، به منطقه ای آرام در شمال کشور می رود تا روزهای باقی مانده عمرش را سپری کند.اما دوستان او بزودی سر می رسند و…
کارگردان :
سروش صحت: متولد سال 1344 در اصفهان است و فعالیت بازیگری خود را در سال 1378 با بازی در فیلم « شراره » آغاز کرد. صحبت با مجموعه طنزهای مهران مدیری به چهره ای شناخته شده تبدیل شد و بعدها علاوه بر بازیگری، سریالهای موفقی از جمله « ساختمان پزشکان » و « لیسانسه ها » را کارگردانی کرد. « جهان با من برقص » نخستین فیلم سینمایی سروش صحت است.
نقد فیلم « جهان با من برقص » :
سروش صحت برای ساخت اولین فیلم سینمایی اش بهترین انتخاب ممکن را داشته. او با در نظر گرفتن وضعیت کلی سینمای ایران و آثار اجتماعی که روی پرده سینما رفته، دست روی سوژه ای گذاشته که مخاطب چند سال اخیر سینما احتمالاً استقبال مناسبی از آن خواهد کرد. داستان فیلم « جهان با من برقص » با تلخی آغاز می شود. قصه درباره مرگ شخصیت اصلی داستان است! این آغاز داستان در سینمای ایران بهانه بسیار خوبی برای آغاز یک تلخی بی پایان است اما خوشبختانه صحت از مسیر متفاوتی وارد ماجرا شده و تلخی اثر را از بین برده است.
جهانگیر که نامش کنایه از وضعیت او در سراسر داستان است، بزودی به دلیل بیماری از دنیا خواهد رفت به همین جهت دوستانش به او در شمال کشور ملحق می شوند تا بتوانند در کنار او وقت بگذارند. همین موضوع آغازگر ورود شخصیت های گوناگون به داستان است که روحیات متفاوتی دارند و عملکردشان در ارتباطات دوستانه در سالهای گذشته چندان درخشان نبوده است. صحت به جای تلخ کردن روزهای مرگ جهانگیر و تاثیر اطرافیانش بر او، بر روی موضوعات انسانی دست گذاشته است و می خواهد به مخاطبش بگوید که دنیا می تواند بی ارزش تر از آن باشد که بخواهیم در یک موقعیت تصمیمی نابخردانه گرفته و کینه ورز بمانیم.
به همین دلیل است که تماشای « جهان با من برقص » فارغ از مشکلاتی که در فیلمنامه دارد، حس خوشایندی به مخاطب می دهد. شخصیت های دوست داشتنی و شوخی هایی که که اغلب شان در اجرا گرفته اند و برخی ارجاعات به سینماگران جهانی از جمله بونوئل و آنتونیونی، نشان از این دارد که صحبت در اولین ساخته سینمایی اش به اندازه کافی در کارگردانی مسلط بوده و می دانسته که قرار است قصه اش چه سمت و سویی داشته باشد. سیر تغییر روحیات شخصیت ها مسیر نسبتا خوبی را طی می کند تا اینکه به نقطه ای برسد که بتواند حرف مورد نظرش را به مخاطب بزند. تقابل آنها با یکدیگر و جنگ و دعواهایشان در طول داستان کنایه ای به وضعیت امروز ماست که زیبایی های زندگی را به حال خود رها کرده ایم و به مسائل بی ارزشی پرداخته ایم که روی زندگی مان تاثیر گذاشته است و چه بد که بخش بزرگی از روزگار مان به چنین اشتباهاتی می گذرد.
اما نکات مثبت و در واقع حال و هوای دلنشین « جهان با من برقص » موفق نمی شود تا ضعف های قصه را بپوشاند. هرچقدر که رابطه میان شخصیت ها با یکدیگر و حتی محیط اطرافشان جذاب و دلنشین از آب درآمده، اما سرگردانی خط قصه ای که بتواند تمام این پیوندها را به درستی معنای واحدی ببخشد در اثر به چشم نمی خورد. خودِ شخصیت جهانگیر به عنوان محوری ترین شخصیت داستان و کسی که قرار است از دنیا برود، منفعل است و اتفاق مهمی را در قصه رقم نمی زند. از این رو است که یکی از مهمترین بخش این قصه کمدی خط داستانی دچار ایراد و گسست است و برخی خرده قصه هایی که متاثر از مرگ جهانگیر برای شخصیت ها خلق می شوند، به اندازه کافی پرداخت نمی شوند.
با اینحال نمی توان از ویژگی های مثبت « جهان با من برقص » چشم پوشی کرد. انتخاب لوکیشن تصمیم صحیح و اصولی بوده که ارتباط آن با قصه فیلم نیز به خوبی برقرار می شود. طبیعتی که آرامش بخش است و قرار است در طول داستان آشتی دوباره ای میان انسان و موجودات پیرامونش برقرار نماید. این ارتباط در طول داستان دچار تعلل هایی می شود که بیشتر به دلیل ارتباط خاص ذهنی صحت به سوژه هایی است که در طول قصه به آن می پردازد. سوژه هایی که برای کارگردان بار معنایی و تعلق خاطر بسیار بیشتری دارد تا مخاطبین عادی فیلم.
بازیگران « جهان با من برقص » در نقش های خود درخشان هستند و بازیهای یکدستی رقم زده اند. نمی توان از بازیگر خاصی به عنوان ستاره فیلم یاد کرد زیرا فیلم کمتر لحظاتی دارد که در آن هنر بازیگران به صورت انفرادی به کار گرفته شود. در عوض ارتباط آنها با یکدیگر به خوبی پرداخت شده و صحت نیز به خوبی آنها را هدایت کرده است.
در سینمای ایران ساختن فیلمی که بتواند مخاطب را با حال خوش از سالن های سینما خارج کند به امری غیر متداول در سالهای گذشته تبدیل شده. با اینحال « جهان با من برقص » این کار را برای مخاطب انجام می دهد و حس زندگی به او می بخشد. جدای از مشکلاتی که فیلمنامه و شخصیت ها دارند، باید گفت که صحت در اولین تجربه کارگردانی اش تا حد زیادی موفق بوده و انتظار می رود که بتواند در ادامه مسیر هم به مسیر مثبت و رو به رشد خود ادامه دهد.