کارگردان :Joe Talbot

نویسنده :Joe Talbot, Jimmie Fails

بازیگران :Jimmie Fails, Jonathan Majors, Danny Glover

خلاصه داستان :یک مرد جوان در یک شهر که حسابی نسبت به قبل تغییر کرده به دنبال بازپس‌گیری یک خانه قدیمی می‌رود…

نقد فیلم The Last Black Man In San Francisco (آخرین مرد سیاه در سان فرانسیسکو)

گریگوری الوود – پلی‌لیست (نمره ۱۰ از ۱۰)
تیم پشت فیلم انقدر قوی است و کارگردانی انقدر خوب است که تقریبا سخت است باور کنیم این اولین فیلم سینمایی بلند «تالبوت» در مقام کارگردان است. و به جزئیات وارد شدن می‌تواند خیلی از آن غافلگیری هوشمندانه ناشی از تعاملات هنرمندانه صحنه‌ها را لو بدهد.

کارلوس آگیلار – د راپ (نمره ۹.۳ از ۱۰)
به غیر از بررسی بحران مسکن که به سازندگان و استارت‌آپ‌ها نفع رسانده، «آخرین مرد سیاه» روی رابطه دوستانه مردانه از دید دو پسر جوان نتکیه می‌کند که رابطه برادرانه میان آن‌ها از هر نیازی برای وارد شدن به مقوله آزاردهنده مردسالاری به دور است.

دیوید ارلایش – ایندی وایر (نمره ۹.۱ از ۱۰)
تالبوت استعدادی برای به تصویر کشیدن متریال احساسی به شکلی که واقعی حس شود دارد، ولی قدرت او در بخشی بنیادین از اولین فیلمش کاسته می‌شود، و در نتیجه پایان‌بندی با آن حسی که لایقش است به تصویر کشیده نمی‌شود.

تاد مک کارتی – هالیوود ریپورتر (نمره ۸ از ۱۰)
نه تنها تمامی مواد دراماتیک به خوبی توسط تالبوت و هم‌نویسنده او «راب ریچرت» فکر شده، که آراسته هم شده‌اند، برای اکثر بخش‌ها، با یک حس از واقعیت که خودنمایی را در حد بالایی نگه می‌دارد. برای اطمینان، این یک فیلم به شدت حساب شده و داستانی کار شده است، ولی طنز و بازی باطراوت تمام بازیگرانش فیلم را در تمام دو ساعت خود در اوج نگه می‌دارد.

جاستین چنگ – لس آنجلس تایمز (نمره ۸ از ۱۰)
تلفیقی از اندیشه‌ها، تاثیرات و رمزهای حل نشده، «آخرین مرد سیاه در سان فرانسیسکو» از زندگی و عشق پر و حتی سرازیر می‌شود، بعضی حتی ممکن است عقیده داشتند باشند که این به قیمت تمرکز روایی یا شتاب آن تمام شده است. این به اندازه خود این نکته من را تکان می‌دهد.

بیلگ ابیری – نیویورک مگزین (والچر) (نمره ۸ از ۱۰)
این فیلمی از تغییر حالات و گاهی اوقات روایات متناقض است. همان قدر که در مورد توهم است در مورد اصالت است، و همان قدر که در مورد دوستی است در مورد تنهایی است.

آنتونی کافمن – اسکرین اینترنشنال (نمره ۷ از ۱۰)
این فیلم اول بلندپروازانه شامل چیزهای زودگذری مثل جلوه‌های بصری خیال انگیز، دیالوگ‌های عجیب، و پیام‌های پرمعنی در مورد اصالت و محرومیت است.

بنجامین لی – گاردین (نمره ۶ از ۱۰)
این یک فیلم پر از پستی و بلندی و پرتمنا است که به عنوان یک ادای دین صمیمانه هم به یک شهر و هم به یک دوستی و وقتی که آن پیچ و خم‌های عجیب پیرامون آن رو به آرام شدن می‌گیرند عمل می‌کند، وقتی که ما قادر هستیم تا شالوده آن گرمی را قدردانی کنیم.

پیتر دبرو – ورایتی (نمره ۶ از ۱۰)
در حالی که «تالبوت» و «فیلز» ادعا می‌کنند که در مورد سان فرانسیسکو همه‌چیز را گفته‌اند، فیلمنامه – و خصوصا دیالوگ‌ها – ناامیدکننده‌ترین عنصر اولین فیلم سینمایی بلند آن‌هاست.