معرفی و نقد فیلم Farewell (بدرود)

Farewell

معرفی  فیلم Farewell (بدرود)

۲۰۰۹ | درام, رمزآلود, عاشقانه | ۱۱۳ دقیقه | درجه نمایشی Not Rated

 

کارگردان :Christian Carion

نویسنده :Christian Carion, Serguei Kostine

بازیگران :Guillaume Canet, Emir Kusturica, Alexandra Maria Lara

خلاصه داستان :فیلم در سال ۱۹۸۵ اتفاق می افتد و سرویس اطلاعاتی فرانسه متوجه جاسوس های آمریکایی می شوند …

 

نقد فیلم Farewell (بدرود)

New York Magazine (Vulture) (امتیاز ۱۰ از ۱۰)
لحظات دراماتیک کوچک و مضامینی که در طی دیدار مجدد این خانواده با یکدیگر شکل می‌گیرند درست مثل یک خانواده می‌شود که بیش از اینکه ترکیبی از بخش‌های مجزا باشد، یک فیلم کامل است.

 

دان مکا – The Film Stage (امتیاز ۹.۱ از ۱۰)
تلخ و شیرین، تکان دهنده و همیشه بامزه؛ «بدرود» در تمام لحظاتش زندگی جریان دارد.

 

اریک کوهن – Indiewire (امتیاز ۹.۱ از ۱۰)
«بدرود» که پتانسیل ایجاد برخوردی در نقطه‌ی اوج عروسی را در خود ساخته است، کاملا این قابلیت را دارد که در چاه سانتی‌مانتالیسم بیفتد اما «وانگ» به خوبی توانسته تا از این چاه فرار بکند.

 

جوردن رومی – The Playlist (امتیاز ۹.۱ از ۱۰)
هدیه‌ی آقای «وانگ» برای لحظات ساده‌ی زندگی است که باعث می‌شود «بدرود» چنین احساسی و بامزه باشد.

 

دیوید رونی – The Hollywood Reporter (امتیاز ۹ از ۱۰)
آقای وانگ نشان داده است که درک خوبی از لحن دارد، چشم او می‌تواند ترکیبات بصری زیبا را ببیند و برداشت راضی‌کننده‌ای از تجارب فرهنگی مهاجران دارد.

 

جاستین چنگ – Los Angeles Times (امتیاز ۹ از ۱۰)
فیلم «بدرود» (یا «آسیایی‌های شدیدا طبقه‌ی متوسط» طبق گفته‌ی خود کارگردان) حرف‌های زیادی برای گفتن درباره‌ی اجبارهای خانوادگی، تضاد نسل‌ها، برخورد فرهنگ‌ها و تجارب مهاجران دارد.

 

متیو پاسانتینو – Film Threat (امتیاز ۸ از ۱۰)
فیلم «بدرود» درباره‌ی فرهنگی که تصویر کرده است بسیار باجزئیات و خاص عمل کرده اما در عین حال یک نوع اشتراک جهانی‌ای بین مضامین فیلم وجود دارد. تقریبا هر کسی می‌تواند با دیدن فیلم چیزی را از آن برداشت بکند.

 

بنجامین لی – The Guardian (امتیاز ۸ از ۱۰)
فیلم در لحظاتی کوچک به نظر می‌رسد اما احساسات مدنظرش را به درستی شکل داده است.

 

آنتونی کافمن – Screen International (امتیاز ۷ از ۱۰)
فیلم «بدرود» چنان بر روی طرح اصلی مسئله‌ی خود پافشاری دارد که به داستان یا شخصیت‌ها اجازه‌ی رهایی از آن را نمی‌دهد و به همین دلیل دچار پیچیدگی‌های بیشتری می‌شود.