نقد و بررسی فیلم یادم تو را فراموش

نقد و بررسی فیلم یادم تو را فراموش

خلاصه داستان:

دامون ( حسین یاری ) مرد متاهلی است که رابطه ای را با زنی به نام تیارا ( میترا حجار ) آغاز کرده و…

کارگردان :

علی عطشانی: یکی از کارگردانان پرحاشیه سینمای ایران که بسیاری از ساخته هایش توقیف شده و پس از چند سال به نمایش درآمده اند. او سازنده فیلمهایی همچون « نگار » ، « تلفن همراه رئیس جمهور » و « پارادایس » بوده که هرکدام دو الی سه سال توقیف بوده اند. عطشانی فیلم « 1st born » نیز کارگردانی کرده که نخستین همکاری بین المللی سینمای ایران و هالیوود محسوب می شود.

نقد فیلم « یادم تو را فراموش » :

ماجرای جنجالی قتل همسر اول ناصر محمد خانی، فوتبالیست مشهور ایرانی و جزئیات آن، سالها تیتر اول رسانه ها بود. دادگاهی که ابعاد گسترده پرونده موجب بررسی طولانی مدت پرونده شد. پس از پایان یافتن پرونده مذکور، هومن سیدی فیلمی به نام « خشم و هیاهو » با بازی نوید محمد زاده ساخت که برگرفته از ماجرای این فوتبالیست بود. فیلمی که چه در جشنواره و چه در اکران عمومی با بازخورد مناسبی از سوی تماشاگران مواجه شد. حالا در اقتباسی دیگر از ماجرای قتل همسرِ ناصر محمد خانی، فیلم « یادم تو را فراموش » به اکران درآمده است؛ فیلمی که تنها با یک ایده تک خطی ساخته شده و به هیچ عنوان اثر ارزشمندی محسوب نمی شود.

https://moviemag.ir/images/phocagallery/9019/yadam_tora_faramoosh/thumbs/phoca_thumb_l_2.jpg

قصه در فیلم عطشانی همان مسیر ماجرای واقعی را طی می کند. زن دومی که عشقی دیوانه وار به مرد پیدا می کند و در نهایت یک تراژدی را رقم می زند. اما مشکل اصلی فیلم « یادم تو را فراموش » در فیلمنامه عجیب و سطحی اش است که هرگز به بلوغ نمی رسد. برخلاف آثاری از این دست که به جزئیات زندگی طرفین ماجرا می پردازند تا علل خیانت و گرایش افراد مورد بررسی قرار بگیرد، در اینجا خبری از بررسی شخصیت ها نیست و حتی مشخص نمی شود که به چه دلیل دامون به سمت تیارا کشیده می شود و چرا باید چنین رابطه ای شکل بگیرد! در واقع فیلمنامه بدون آنکه برای شکل گیری این رابطه مقدمه ای ترسیم کند، به یکباره شخصیت ها را به جان یکدیگر می اندازد و در یک لحظه آنها را عاشق می کند!

فیلمنامه « یادم تو را فراموش » در میانه قصه هم حرف مهمی برای گفتن ندارد. فیلم سرشار از سکانس های عاشقانه لوس و کاملاً شلخته ای است که سالهاست فیلمسازان از آن دوری می کنند و امروزه به ندرت می توان اثری را یافت که برای رقم زدن یک عاشقانه به سراغ چنین حال و هوایی برود. دیالوگ های کلیشه ای و گاهی کاملاً مضحک، فرصت ساخته شدن شخصیت ها را از فیلم گرفته است و آنها را به ساده ترین و دم دستی ترین شکل ممکن تبدیل کرده که به راحتی قابل پیش بینی هستند و البته باید از آنها انتظار داشته باشید که بی دلیل عاشق شوند و چند دقیقه بعد باز هم بی دلیل، بر سر یکدیگر نعره بکشند!

https://moviemag.ir/images/phocagallery/9019/yadam_tora_faramoosh/thumbs/phoca_thumb_l_4.jpg

ضعف شخصیت پردازی ها چنان است که حتی علت و معلول ها در فیلم مجهول به نظر می رسند. شخصیت تیارا تعریف مشخصی ندارد. در یک لحظه عاشق است و کلی جملات عاشقانه بیان می کند و سپس به جنون می رسد؛ اصولاً هیچ پیشینه ای ندارد و وضعیت روحی خاصی هم ندارد که نیاز به اشاره باشد. شخصیت پردازی دامون هم وضعیت بهتری از تیارا ندارد. مشخص نیست مشکل این شخصیت با زندگی چه هست و چرا باید دست به اقدامات مختلف برای نابودی زندگی اش بزند. اصولاً نه مشخص است چه مشکلی در زندگی اولش دارد و حتی در زندگی دومش که در نهایت خشونت و پرخاش از آن حاصل می شود! نکته جالب آنکه در فیلم شخصیت هایی مانند خواننده گیتار به دست هم حضور دارد که تنها وظیفه پُر کردن قاب دوربین را داشته و کارایی دیگری ندارد. او در فیلم حضور دارد تا هروقت که شخصیت های داستان میل شان کشید، به او بگویند دو بیت برایشان آواز بخواند و او هم بزند زیر آواز!

بازی بازیگران نیز ضعیف و در اغلب موارد ناامید کننده است. میترا حجار در « یادم تو را فراموش » یکی از بدترین بازیهای دوران بازیگری خودش را پشت سر گذاشته و نه تنها توسط کارگردان هدایت نشده، بلکه برخی حرکات اضافه او در صحنه های مختلف فیلم که هیچ ارتباطی با صحنه ندارد، تعجب تماشاگر را برمی انگیزد. بطور قطع می توان گفت که حجار بدترین بازی اش را در این فیلم به نمایش گذاشته است. دیگر بازیگران فیلم مانند حسین یاری و ماه چهره خلیلی هم وضعیت بهتری نسبت به حجار ندارند. حسین یاری مخصوصاً زمانی که در حال پرخاش است، هدایت بسیار بدی دارد و دیالوگ های نخ نما وضعیت بازی او را خراب تر هم کرده است.

https://moviemag.ir/images/phocagallery/9019/yadam_tora_faramoosh/thumbs/phoca_thumb_l_7.jpg

« یادم تو را فراموش » در تمامی بخش ها از کارگردانی و فیلمنامه گرفته تا بازیگری دچار ضعف های فراوانی است که باعث می شود تحملِ اثر برای مخاطب به شدت سخت و طاقت فرسا باشد. فیلم نه می تواند به موشکافی یک تراژدی عاطفی بپردازد و نه حتی نتیجه گیری اش آنقدر اهمیت دارد که مخاطب به آن فکر کند. به هر پلان و هر گوشه از قاب دوربین « یادم تو را فراموش » که نگاه می کنیم، نشانی از سینما در آن یافت نمی شود و وضعیت اثر در بهترین حالت ممکن انتشار در شبکه نمایش خانگی است؛ اما این یکی هم مانند بسیاری دیگر از آثار سینمای ایران که نمی دانیم چرا رنگ پرده نقره ای را به خود دیده اند، سر از سالن های سینما درآورده!